Ultiem boevenapparaat

Hey allemaal, weer een verslag uit het China waar het nu toch wel frisjes begint te worden (25 graden, moehaha!). De eerste Chinezen op kantoor hebben in ieder geval hun jackjes aangetrokken. Gelukkig is er ook goed nieuws: vanaf nu zit ik niet meer zo alleen in het 166 m2 grote appartement. De andere Nederlandse student, Onno, is afgelopen weekend aangekomen. Omdat het mij de afgelopen 1.5 maand toch redelijk gelukt is om hier te overleven, heb ik de eerste dagen na zijn aankomst als reisleider zoveel mogelijk plekjes in de buurt laten zien. En natuurlijk moest er ook voor hem een fiets gehaald worden. Deze keer had ik echter wel gevraagd hoeveel het mocht kosten met als resultaat dat Onno nu op een prachtige mountainbike door de straten sjeest en ik er nog belachelijker uitzie als ik er langs fiets.
Maar voordat Onno zijn eerste stappen op de Chinese bodem zette had ik nog een klein feestje in mijn appartement. In mijn vorige verhaal heb ik jullie al kennis laten maken met het fenomeen ‘couchsurfen’. Naast bij elkaar gaan logeren kun je via die site ook allerlei andere activiteiten met elkaar plannen. En zo had ik de locale mensen uitgenodigd om bij mij te komen eten. Het idee was dat iedereen zelf wat te eten zou mee brengen zodat we van allerlei verschillende gerechten zouden genieten. Uiteindelijk hebben we met zijn 5-en een prima dinertje en een gezellig avond gehad. Als afsluiter zagen we het Oktoberfest in de locale Duitste kroeg wel zitten. Toen we met ons biertje-voor-onderweg buiten stonden bedacht ik me één ding: ‘Nee! Ik ben mij toegangspas vergeten!’.
En als je denkt dat zo een missertje hier simpel op te lossen is, dan zit je toch echt mis. De bewakers hadden niets van een reservesleutel of pas en konden mij alleen een telefoonnummer van een zekere sloten openmaker geven. Maar omdat het zaterdagnacht was nam de beste man natuurlijk niet op. Ook de agency waar het appartement wordt gehuurd gaf niet thuis. Daarom had ik al een slaapplaatsje op de bank van een van mijn gasten geregeld. Na een uur werd ik dan toch in de Duitse biertent terug gebeld door de sloten openmaker met allerlei Chinees gebrabbel. Toen een vriendin van hem, die wél Engels kon, mij opbelde konden we eindelijk een afspraak maken. Eenmaal aangekomen, had de man de deur zó open . Hij had het ultieme boevenapparaat bij: een sleutel met allerlei hengsel. Die kon hij in het sleutelgat steken, een beetje wrikken, wriemelen en tikken en de deur was open: no problemo! Nu is Onno gelukkig hier zodat we altijd twee pasjes hebben.
Ondertussen zijn we trouwens alweer met de baas uit eten geweest deze week, en morgen weer. Kijk, dat zijn nog eens mooie secundaire arbeidsvoorwaarden. Met die avondjes eten buiten de deur kan mijn lijstje met ‘rare’ gerechten weer aangevuld worden: koeientong en kippenlevertjes. Ik ben benieuwd wat ik er morgen aan kan toevoegen!